دسته بندی : تاریخ و ادبیات
فرمت فایل : Doc ( قابلیت ویرایش و آماده چاپ ) Word
قسمتی از محتوی متن ...
تعداد صفحات : 14 صفحه
خـط فارسـی و رایـانـه نقل از فصلنامه نشر دانش.
زبان فارسی که زبان ملی ما و وسیله ارتباط میان ایرانیان و فارسی زبانان داخلی و بیرون مملکت است، به چهره فعلی خود بیش از هزار سال عمر و ادبیات مکتوب دارد.
اما از اقبال بلند ما ایرانیان، زبان ما در این مدت کمتر تحول بنیادی پیدا کرده است.
هر چند، در نخستین قرن های تکوین زبان فارسی، در سطح واژگانی و نحوی تفاوت هایی میان متونی که در مناطق مختلف ایران نوشته شده دیده می شود.
هر چه پیشتر می آییم این تفاوت ها کمتر می شود.
نوشتن برخی از کلمات به صورتی که در ناحیه جغرافیایی خاصی به کار می رفته و ضبط متفاوت برخی از صیغه های فعل، که از ویژگی های متونی است که تا سده های ششم و هفتم تألیف شده، در آینده از میان می رود، به طوری که امروز کل ما حس می کنیم که فارسی را به یک شکل و یک صورت می نویسیم و آنسان که پیداست در خواستن نوشته یکدیگر با مشکلی روبرو نمی شویم.
با این حال رسم الخط یا شیوه خط یا فرمان خط فارسی تا این اواخر قاعده مشخصی نداشت.
به نظر نمی آید که لغایت پیش از دهه دوم سده حاضر کسی به مسئله رسم الخط و به ویژه به مسئله استقلال کلمات و واژه ها مرکب و جدانویسی یا سرهم نویسی آنها آگاهانه اندیشیده باشد، و نسخه های خطی که از گذشته در دست داریم شاهد این بی توجهی است.
.
.
در واقع جستجو برای یافتن قواعدی برای رسم الخط در متون قدیمی کاری عبث است.
نیاز به رسم الخط واحد، مسئله جدیدی است.