دسته بندی : صنایع غذایی و زراعت و دامپروری
فرمت فایل : Doc ( قابلیت ویرایش و حاضر چاپ ) Word
قسمتی از محتوی متن ...
تعداد صفحات : 17 صفحه
بوته میری جالیز.
Phytophthora drechsleri Tucker Pythium aphanidermatum (Edson) Fitzp.
Phytophthora capsici Leonian مقدمه.
بوته میری گیاهان جالیزی دربرگیرنده خیار، انواع خربزه، هنداونه و کدو از دیرزمان در ایران و بخصوص در اصفهان و سایر مناطقی که کشت این گیاهان بیشتر معمول می باشد شایع بوده است.
ارشاد و مستوفی پور (1348) می نویسند که بوته میری با پوسیدگی ریشه جالیز اولین بار در سنه 1323 به وسیله قوام الدین شریف در اسپاهان روی خربزه دیده شده که عملاً از خیلی پیش متعلق به هم وجود داشته است.
بیماری بوته میری احتمالاً در کلیه نقاط کشور بویژه خوزستان، اصفهان، فارس، کرمان، یزد، تهران، گرمسار، ورامین، کاشان، ساوه، قزوین، همدان، خراسان، بندرعباس، مازندران، آذربایجان، شیراز و مشهد انتشار داشته و به نام های محلی گوناگون بوته میری، بیماری سبز خشک، داغزدگی، گلوله و آب زدگی معروف می باشد.
علوی (1352) خسارت بیماری را 20 تا 25 درصد فرآورده تخمین زده است.
در اسپهان در زارع های بهاره و کرتی زیان بوته میری حتی در صد درصد کل بوته های مزرعه نیز برآورد شده است (بهداد، 1359).
آماربرداری هایی که در سال 1355 از 60 مزرعه جالیزکاری در ناحیه ورامین و گرمسار به عمل آمد، اثر عدل که 35 درصد بوته های طالبی در نشانه بیماری از بین رفته بود.
در مزارع خیار درصد آلودگی به بیماری لغایت 25 درصد و در خربزه کاری ها حداکثر لغایت 12 درصد مشاهده گردید.
میزان آلودگی در مزارع هندوانه و کدو در ناحیه گرمسار به ترتیب از 3 و 1 دست درازی نکرده بود (اعتباریان، 1357).
نشانه های بیماری.